Dag 4 - Woensdag 16 juli - Palapye (Camp Itumela)


Route dag 4
Van: Marakele National Park
Naar: Camp Itumela (Palapye)
Afstand:   250km

 



's Morgens rond half zeven staan we op. Tot onze verbazing ligt er ijs op de auto en op de stoelen. Geen wonder dat we het zo koud hadden. In onze pyama's vertrekken we voor een rit door het Marakele Park. We rijden achter twee campers met Nederlandse gezinnen aan. Vlak bij de caming zien we twee neushoorns verdwijnen. We kunnen nog net hun billen zien. Verderop staat een eland-antilope op de weg, maar als we dichterbij komen is hij snel verdwenen. Elanden zijn de meest schuwe antilopesoort. Als we via een tunnel onder de weg zijn doorgereden komen we in het Big-5 gedeelte. Hier zouden we olifanten en ook leeuwen kunnen tegengekomen. We willen naar de top van de berg vanwaar je een schitterend uitzicht hebt, maar komen bij de accomodatie voor personeel uit. Op de terugweg zien we op een klein bordje dat we de verkeerde kant zijn opgegaan. Dan besluiten we om naar het gebied waar de olifanten rondlopen te rijden, maar komen in het tentenkamp terecht. We zien onderweg nog bavianen, zebra's en impala's, en als we terugkomen op de campsite lopen er twee struisvogels.

Na een laat ontbijt gaan we op weg naar de Martin's Drift Border post om de grens over te steken naar Botswana. Aan de Zuid-Afrikaanse kant zijn we snel klaar. Johnny gaat naar het kantoortje van de douane(customs) om te melden dat we niets aan te geven hebben. Dan kunnen we met de auto naar de grenscontrole, waar we een stempel in ons paspoort krijgen. Dan rijden we over de brug de rivier de Limpopo over, die de grens vormt tussen Zuid-Afrika en Botswana. Aan deze kant is weer een gebouw, waar we ons eerst moeten melden bij de Immigratie, en de noodzakelijke papierwinkel weer moeten invullen. Vervolgens voor de auto naar customs en dan moeten we nog een entry permit voor het gebruik van de wegen in Botswana kopen. Na even in de rij te hebben gestaan, blijkt dat ze alleen Botswaanse pula's accepteren en geen Zuid-Afrikaanse randen. Johnny wordt de grens overgestuurd, waar hij bij de benzinepomp geld kan wisselen. Na weer een tijd in de rij te hebben gestaan, er zijn een paar vrachtwagenchauffeurs voor, die blijkbaar heel wat aan te geven hebben, is alles dan eindelijk geregeld en kunnen we de grens passeren.

Bij het benzinestation gaan we tanken, de benzine is in Botswana goedkoper dan in Zuid-Afrika. We schrikken van de hoeveelheid benzine die er in de auto gaat. Blijkbaar hebben we toch geen volle tank meegekregen. Omdat er een extra grote tank in onze auto is ingebouwd, daalt de benzinemeter pas, als de tank voor meer dan de helft leeg is. We willen ook graag geld pinnen, maar dat lukt hier niet. We worden doorverwezen naar de volgende benzinepomp. Van de pula's die we nog over hebben voor de Cross Border Permit kunnen we nog net een paar patatjes met kip betalen in he Barcelos Flame Grilled Chicken restaurant.

Ook bij de volgende benzinepomp kunnen we niet pinnen, maar als we Palapye in rijden zijn er genoeg banken waar we kunnen pinnen. We willen overnachten in Camp Itumela en volgen de bordjes door Palapye, we rijden langs armoedige hutjes en vragen ons af waar we terechtkomen. Dan moeten we over het spoor en houd de weg opeens op. Er staan wat spoorweggebouwen maar een camping is ver te zoeken. We vragen aan een mevrouw of zij weet waar Itumela is. Het blijkt toch goed te zijn. Even verder kunnen we de hoek om en dan rijden we de poort van Itumela binnen.

Na deze entree, weten we niet wat we zien. Ze hebben hier een klein paradijsje geschapen met prachtige palmen en bloemen. We voelen ons gelijk op ons gemak. Vanwege de afgelopen koude nacht vragen we of ze nog kamers beschikbaar hebben. Er is nog 1 drie-persoons kamer beschikbaar. De kamer is eenvoudig maar heeft een groot tweepersoons bed en een 1 persoons bed, en een lekker warme douche waar we meteen gebruik van maken, dus daar redden we ons wel mee.

Buiten is een open keuken met een complete inventaris. Niels en Martijn willen graag pannekoeken eten. Ze hebben hier koekepannen en dus gaat Johnny aan de slag. Jammer genoeg bakken de pannen niet goed en wordt het een mislukking. Ik dan maar snel wat macaroni klaar.

Daarna gaan we slapen, en we hebben het niet koud!