Dag 23 - Maandag 4 augustus
Gereden: 411km
De buren zijn al weer vroeg wakker. Als de zon de daktenten een beetje verwarmd heeft, kruipen ook wij er uit. Na het ontbijt en een koude douche in ons privébadhokje gaan we bij de boerderij de dieren bekijken. Martijn is ondertussen al lopend vertrokken, maar niet ver van de campsite zien we hem al langs de kant van de weg zitten. Bij de boerderij zien we de stokstaartjes al rondscharrellen. Het is een erg grappig gezicht. Daarna lopen we naar de struisvogels en de volieres waar prachtige parkieten en andere mooie vogeltjes zitten. Johnny heeft intussen afgerekend en een stuk struisvogelbiefstuk gekocht. Rond een uur of tien vertrekken we richting Fish river canyon. De omgeving is prachting. Onderweg zien we rode zandduinen die nog mooier zijn dan bij Sossusvlei. Verderop staan opeens twee gemsbokken op een heuveltje te poseren voor een foto. We zien een prachtige kokerboom langs de weg. In een klein gehuchtje een vreemdsoortig antenne. Wat het precies is geen idee. In Aus gaan we tanken, er is een klein winkeltje waar we brood kunnen kopen en een lekker ijsje. We hebben inmiddels de asfaltweg bereikt en kunnen lekker doorrijden. Het laatste stuk is weer gravelweg, maar ook hier verloopt het vlotjes.
Rond een uur of drie bereiken we de Canyonroadhouse. Omdat we niet zoveel namibische dollars hebben, willen we graag per creditcard betalen. Dat kan, alleen is de verbinding weggevallen en de medewerker vraagt of we later terugwillen komen. We reserveren gelijk een tafel in het restaurant, dan kunnen we alles in één keer betalen. De rest van de middag rusten we lekker uit op de campsite. Martijn en Niels spelen in de daktent dat ze naar bed gaan. Ze trekken zelfs hun pyama aan en Niels wordt voorgelezen uit Karlson van het dak.
Als het bijna donker is lopen we naar het restaurant. Het personeel is erg vriendelijk, een meisje van de bediening spreekt zelfs Nederlands. Als we willen betalen doet het creditcardapparaat het nog steeds niet, ze vragen of Johnny zijn paspoort wil halen zodat ze een kopie kunnen maken. We lopen terug naar de campsite en zien bijna geen hand voor ogen zo donker is het hier.
De buren zijn al weer vroeg wakker. Als de zon de daktenten een beetje verwarmd heeft, kruipen ook wij er uit. Na het ontbijt en een koude douche in ons privébadhokje gaan we bij de boerderij de dieren bekijken. Martijn is ondertussen al lopend vertrokken, maar niet ver van de campsite zien we hem al langs de kant van de weg zitten. Bij de boerderij zien we de stokstaartjes al rondscharrellen. Het is een erg grappig gezicht. Daarna lopen we naar de struisvogels en de volieres waar prachtige parkieten en andere mooie vogeltjes zitten. Johnny heeft intussen afgerekend en een stuk struisvogelbiefstuk gekocht. Rond een uur of tien vertrekken we richting Fish river canyon. De omgeving is prachting. Onderweg zien we rode zandduinen die nog mooier zijn dan bij Sossusvlei. Verderop staan opeens twee gemsbokken op een heuveltje te poseren voor een foto. We zien een prachtige kokerboom langs de weg. In een klein gehuchtje een vreemdsoortig antenne. Wat het precies is geen idee. In Aus gaan we tanken, er is een klein winkeltje waar we brood kunnen kopen en een lekker ijsje. We hebben inmiddels de asfaltweg bereikt en kunnen lekker doorrijden. Het laatste stuk is weer gravelweg, maar ook hier verloopt het vlotjes.
Rond een uur of drie bereiken we de Canyonroadhouse. Omdat we niet zoveel namibische dollars hebben, willen we graag per creditcard betalen. Dat kan, alleen is de verbinding weggevallen en de medewerker vraagt of we later terugwillen komen. We reserveren gelijk een tafel in het restaurant, dan kunnen we alles in één keer betalen. De rest van de middag rusten we lekker uit op de campsite. Martijn en Niels spelen in de daktent dat ze naar bed gaan. Ze trekken zelfs hun pyama aan en Niels wordt voorgelezen uit Karlson van het dak.
Als het bijna donker is lopen we naar het restaurant. Het personeel is erg vriendelijk, een meisje van de bediening spreekt zelfs Nederlands. Als we willen betalen doet het creditcardapparaat het nog steeds niet, ze vragen of Johnny zijn paspoort wil halen zodat ze een kopie kunnen maken. We lopen terug naar de campsite en zien bijna geen hand voor ogen zo donker is het hier.
Dag 22 
Dag 24