Gereden: 370km

's Morgens rond een uur of vier worden we wakker van het lawaai van andere campinggasten, die voor zonsopgang bij duin 45 willen zijn. We blijven nog even liggen, maar maken dan de jongens wakker, die met hun jassen aan in de auto gaan zitten. De tenten worden weer ingeklapt en bij het eerste licht rijden ook wij naar duin 45. Er ligt een mooie asfaltweg en omdat er verder geen auto te bekennen is kunnen we goed doorrijden. We halen net voor zonsopgang duin 45 en kunnen nog de prachtige kleuren van de duinen bewonderen. Langzaam lopen we naar boven, het is een hele klim en Martijn en Niels haken al snel af. Terwijl wij naar boven gaan, lopen alle anderen al weer naar beneden. We genieten nog even van het uitzicht en lopen dan naar beneden. Martijn en Niels staan naar ons te zwaaien. Ze wilden in de auto hun schoenen uittrekken die natuurlijk gelijk vol zaten met zand. We trekken onze korte broek en t-shirts aan en gaan nog even ontbijten bij de auto. We proberen daarna met het deksel van de voorraadbox te gaan sandboarden, maar helaas wil hij niet glijden. De jongens rollebollen nog wat door het zand en dan rijden we verder naar de Dead vlei.

Op de parkeerplaats waar het asfalt stopt en je alleen verder mag met een 4x4 laten we onze banden een stuk leeglopen. We hebben bij Tommy's living desert tour kunnen kijken hoe het werkt, en we rijden inderdaad zonder problemen door het zand. We gaan bij een aantal andere auto's staan om het laatste stuje waar je niet met de auto mag, naar de dead vlei te lopen. Martijn en Niels willen geen schoenen aan, en zelf besluit ik ook maar op blote voeten te gaan. Met al dat zand in je schoenen loopt het niet echt lekker. We lopen vrolijk naar de vlei, waar heel wat meer bomen staan, dan ik verwacht had. Ik loop de vlei op, om lekker bomen te gaan fotograveren, waarbij het nog een hele kunst is om geen andere mensen op de foto te krijgen. Martijn en Niels vermaken zich ondertussen door te proberen om hagedisjes te vangen. Als ik bij ze terugkom, komt er net een buslading Japanners aangelopen. De dames hebben allemaal een parasolletje op en een aantal is echt van top tot teen ingepakt. Een erg bizar gezicht, zeker als je zelf op blote voeten en in korte broek naar ze staat te kijken. Het hagedisjes vangen levert geen resultaat op, en we lopen onder luid protest van de jongens die willen doorgaan terug naar de auto. Op het laatste stukje wordt het zand wel erg heet aan de voeten,  de zon begint nu aardig te branden. We rijden verder naar de parkeerplaats van de Sossusvlei en lopen daar ook nog wat rond. In tegenstelling tot de Dode Vlei, waar het water door een nieuwe duinenrij niet meer koopt, staat de Sossusvlei bij hevige regens nog wel vol water. Het is hier dan ook een stuk groener. We komen zonder problemen weer terug bij de parkeerplaats voor de gewone auto's en bussen en pompen de banden weer op. Dan gaan we weer terug naar Sesriem, waar we bij de snackbar een patatje met echte duitse braadworst eten. Ze bakken er ook brood en het bruinbrood dat we meenemen komt warm uit de oven en smaakt prima. Het is het lekkerste brood dat we in de vakantie hebben gegeten.

We hebben nog een kleine 250 km voor de boeg voor we bij onze overnachtingsplaats aankomen. Het eerste stuk gaat door het prachtige Namib Naukluft park. Op de D707 komen we de eerste hekken tegen op de weg. We moeten uitstappen om ze open en dicht te doen. Bij  het tweede hek hebben we geluk, er staat een auto die het hek heeft opengedaan, dus kunnen we gelijk doorrijden. Na nog een prachtige gemsbok van dichtbij te hebben bewonderd komen we bij de afslag naar Koiimasis. Een groot bord geeft aan dat we goed zitten. Dan is het nog zo'n 20 km rijden op een smal gravelpad met de nodige hekken en dan zijn we bij de farm.

We worden vriendelijk ontvangen door de eigenaresse. We vragen nog even naar (diepvries) vlees, dat ze op de farm verkoopt, ze heeft niet zo veel meer, we spreken af dat we morgen wat meenemen. Het loopt alweer tegen het einde van de dag en we zoeken snel onze exclusive campsite op. Deze is helaas niet zo exclusief, want we staan pal naast een groep Nederlandse overlanders, maar verder is het prachtig. Het lijkt een beetje op de Spitzkoppe en de jongens klauteren dan ook al snel weer over de stenen. Bij een andere campplaats vinden ze een douche en toilet, wat we herkennen van de foto's van de website. We besluiten om deze te gebruiken, zo hebben we geen last van de groep. Verder is onze campsite van alle gemakken voorzien, er is een waterkraan, een vuurplaats met zitjes, een braaiplaats en een tafel met stenen stoelen. Ik begin met koken en Johnny maakt de tenten weer klaar voor de nacht. Dan moeten we de jongens van de rotsen plukken, het wordt al weer donker en dan wordt het wel erg gevaarlijk. Na het eten maken we weer een mooi kampvuur en genieten nadat we de jongens naar bed hebben gebracht, nog even van een lekker drankje.