Gereden: 282km

Als we wakker worden, trekken we snel de kleren aan en gaan ontbijten. Een grote groep busreizigers, die gisteravond is aangekomen is ons voor. Ze zijn met El Wierda reizen, een bus die we een paar keer in Etosha zijn tegengekomen. We zijn bang dat het wel even kan duren voordat we ons ontbijt krijgen. De kok moet immers voor iedereen eieren bakken, maar gelukig hoeven we niet extra lang te wachten. Deze keer bestellen we bij dezelfde serveester als gisteren, worstjes voor de kinderen. Deze keer gaat het goed, maar nu komt ze even later vertellen dat ze het niet goed vindt dat we de kinderen toast met suiker laten eten. Dat is heel ongezond en ze worden er volgens haar hyperactief van.  Als we vertrekken, geven we Martijn 30 N$ om zijn ontbijt te betalen, maar nu moeten we opeens 60N$ betalen.We vragen waarom, en volgens de serveerster hebben we voor de kinderen gisteren niets besteld en vandaag wel. Wij dachten dat ze Niels gisteren vanwege zijn leeftijd niet  berekend had.

In Okahandja doen we boodschappen bij de Pick and Pay en rijden daarna naar de Ameib ranch. We willen de Philips cave bekijken, met de rotstekening van de witte olifant, in plaats van de rotstekeningen bij Twijfelfontein die we eigenlijk voor vandaag op het programmahadden staan. De omgeving wordt steeds mooier en als we de gate van de Ameib Ranch gepasseerd zijn rijden we recht op de bergen af. Links van ons zien we in de verte de Spitzkoppe, waar we vanavond gaan kamperen.

Bij de boerderij moeten we ons melden, om de entree te betalen. Er staan grappige broodbomen, gelukkig staat er een bordje bij anders wisten we niet wat voor bomen het waren. Daarna rijden we door een hek naar de parkeerplaats, waar de wandeling naar de cave begint. We gaan al snel de heuvel op een pittige klim, daarna daalt het pad weer en is er nog geen grot te bekennen. We komen een paar tegenliggers tegen, die vertellen dat het nog zo'n 10 minuten lopen is. Dit blijkt nog een aardige klim omhoog en met de zon er bij is het knap zweten. Martijn ziet het bijna niet meer zitten, Niels loopt gewoon vrolijk door. Uiteindelijk doen we er een kwartiertje over, maar dan hebben Niels en Johnny de grot ontdekt. Het is de moeite wel waard. Op de rotswant zien we natuurlijk de witte olifant, maar ook andere tekeningen van mensen en dieren. We herkennen een giraffekop en kudu's. Ook het uitzicht op de bergen vanuit de grot is fantastisch mooi.

Terug op de parkeerplaats eten en drinken we nog wat en vertrekken dan om onze overnachtingsplaats bij de Spitskoppe op te zoeken. Onderweg komt Martijn erachter dat hij zijn pet heeft laten liggen. Jammer, maar we hebben geen tijd om terug te gaan.

Vanuit de verte zien we de Spitskoppe al liggen. Bij de ingang krijgt Johnny een plattegrond te zien, waarop de campsites staan aangegeven, maar ze hebben geen kopie. We kunnen overal gaan staan, waar we willen. dan gaan we maar rijden om een mooi plekje te zoeken. We zien een auto staan voor een kloof in de rotsen, waar ze met zijn allen lekker beschut zitten. Het ziet er fantastisch uit. Dan komen we bij een plekje waar we een mooi uitzicht op de omgeving hebben en dat er nog vrij uitziet. Als we uitstappen zien we wel een weggewaaid tentje liggen. De jongens gaan lekker klauteren op de rotsen en we lopen zelf ook wat rond. We ontdekken wat verderop een mooie overstekende rots met een vuurplek eronder. Je voelt je gelijk thuis in de prehistorie. Dit ziet er nog beter uit en we besluiten om hier te gaan overnachten. De auto plaatsen we naast een rechte hoge bergwand, waar aan de haken te zien, veel op geklommen wordt.

Als de zon ondergaat, probeer ik nog wat mooie zonsondergangsfoto's te schieten. De rotsen kleuren prachtig rood. In een rotspleet probeert een grote groep groene vogeltjes zich te nestelen voor de nacht. Niels heeft voor Sinterklaas het ABZebra boek gekregen, waarbij bij elke letter een dier hoort. We hebben onderweg bedacht om ons eigen ABZebra foto's te schieten. In het boek staat onder de Q een groene Quela vogel en ik hoop dat deze vogeltjes Quela's zijn, maar ze zijn helaas te ver weg om goed te bekijken. Na wat onderzoek op het internet vermoed ik dat het Love Birds zijn, geen Quela helaas.

Als het donker is maken we een gezellig vuurtje bij onze 'grot' en genieten we van de heerlijke gegrilde kip die we vanmorgen in Okahandja gekocht hebben. 's Nachts hebben we het heel warm, waarschijnlijk omdat we tussen de rotsen staan, die de warmte van overdag weer langzaam uitstralen. De deken kan af, en ook de warme trui gaat uit.